Παπάς είναι, δεν είναι κύριος!!

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ τις προάλλες στέκομαι έξω από ένα ΑΤΜ για να πάρω κάποια χρήματα. Πριν από μένα στεκόταν μια μικρομάνα με το παιδάκι της μέχρι 6 ετών ήταν δεν ήταν. Πριν από την κοπέλα ένας άλλος παπάς χρησιμοποιούσε το ΑΤΜ. Το παιδάκι σαν να βιαζόταν πήγε πιο κοντά στο ΑΤΜ. Του λέει η μητέρα του : κάτσε να τελειώσει ο κύριος! Και το παιδί μέσα στην ευλογημένη αφέλειά του τής λέει: Δεν βλέπεις; Παπάς είναι, δεν είναι κύριος!! Γυρνάει ο ιερέας και λέει στο παιδί: μπράβο παιδί μου, ευλογημένο να είσαι. Κόκαλο η μάνα. Οπότε πετάγομαι κι εγώ που δεν με είχε δει και λέω: μπράβο παιδί μου καλό. Να είσαι ευλογημένο! Γυρνάει και από τη μεριά μου ξαφνιασμένη η κυρία και φανερά εκνευρισμένη πήρε βιαστικά το παιδάκι και φύγανε, μετά τη δεύτερη δική μου επέμβαση. Το "κύριος" το ακούμε πολλές φορές βέβαια, όπως καὶ χειρότερα, αλλά πρώτη φορά μου συνέβη τέτοιου είδους στιχομυθία, δηλαδή να ανοίξει ένα παιδί το στόμα δύο ιερέων για να υπογραμμιστεί το ... έστω και θεσμικώς αυτονόητο! Ίσως ἐκ στόματος νηπίων...