O ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ

O ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ 38 χρόνια δὲν εἶχε κάποιον νὰ τὸν βουτήξει στὴν κολυμβήθρα. Μήπως ἔφταιγε καὶ ὁ ἴδιος ποὺ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν τὸν πλησίαζε; Μήπως ἤθελε νὰ ἔχει διαρκῶς ἀπέναντί του δύο αὐτιὰ ποὺ νὰ ἀκοῦνε τὴ γκρίνια του; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἔτσι κινοῦνται καὶ μένουν μόνοι τους. Καὶ παραπονιοῦνται κι ἀπὸ πάνω: ὅλοι τοὺς ἀπορρίπτουν, κανεὶς δὲν τοὺς δίνει σημασία, οἱ ἄλλοι φταῖνε. Δὲν σκέφτονται μήπως καὶ ἡ δική τους μεμψιμοιρία διώχνει τὸν κόσμο; Τί νὰ βροῦν οἱ ἄνθρωποι δίπλα τους; Tὸ σκεπτόμαστε ποτέ; Τί νὰ βροῦν οἱ ἄνθρωποι δίπλα ΜΑΣ; Ἱσχύει, ἐννοεῖται καί γιὰ κληρικούς, καί γιὰ λαϊκούς...