ME OΠΟΙΟ ΧΡΩΜΑ ΓΥΑΛΙΑ ΦΟΡΑΣ ΤΕΤΟΙΟ ΧΡΩΜΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Χρειάζεται καμιὰ φορὰ νὰ διευκρινίζουμε τὰ λεγόμενα διότι ἀποτελοῦν ἀποσπάσματα μακριὰ ἀπὸ τὶς συνάφειές τους, ὅπου καὶ ἐπεξηγοῦνται.

Ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος μέσα στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ, βλέπει ὅτι ὑπάρχουν ἁμαρτωλοὶ γύρω του, ἀλλὰ στὸ πρόσωπο καθενὸς (πίσω ἀπὸ τὸ φαίνεσθαι) βλέπει τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ταλαιπωρημένη, μαυρισμένη, μιὰ πληγωμένη ὡραιότητα. Αἰσθάνεται χειρότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλούς, διότι εἶναι ἡ Χάρις ποὺ τὸν κρατάει, τὴν ὁποία ἂν εἶχαν αὐτοί, θὰ ἦταν καλύτεροί του, σκέπτεται. Ἂν δὲν τὴν εἶχε καὶ ὁ ἴδιος, θὰ ἦταν χειρότερός τους, πιστεύει. Πολὺ πιθανὸν λοιπόν, καθένας τους νὰ εἶναι ἕνας ὑποψήφιος κατὰ χάρη Χριστός. Καὶ τοὺς ἀγαπάει κατὰ Χάρη ὅπως ὁ Δημιουργὸς ποὺ τοὺς ἔφτιαξε. Καὶ ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ μᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, προτιμάει ὁ Ἅγιος μιμούμενος τὸν τρόπο τοῦ Χριστοῦ, νὰ πάει στὴν κόλαση ἐκεῖνος, παρὰ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀδελφοί του.

Ὁ φαρισαῖος καὶ ὑποκριτής, ὁ δῆθεν καθαρός, τὴν ἀκαθαρσία του τὴν κρύβει κι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του ἀκόμη. Τὴν ἀπωθεῖ, τὴ σπρώχνει στὰ ἐνδότερα. Ἐκείνη τότε τὸν ἐκδικεῖται καὶ πάει καὶ κολλάει στὰ πρόσωπα τῶν γύρω του. Στὰ πρόσωπα ἐκείνων δὲν βλέπει αὐτὰ ποὺ εἴπαμε γιὰ τὸν ἅγιο, ἀλλὰ τὴ δική του λάσπη. Κι ἔτσι μέσα στὴν πλάνη του ὅλοι εἶναι γιὰ τὴν κόλαση καὶ αὐτὸς -μ ό ν ο ς σώζεται. Οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποί. Ὅ λ ο ι οἱ λοιποί. Ἔτσι ἀδικεῖ καὶ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς γύρω του καὶ ἀποξενώνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Πιστεύοντας στὶς ὐποτιθέμενες ἀρετές του γίνεται ἄθεος. Ὅσο καὶ νὰ "ὀμολογεῖ" καὶ νὰ "τρέχει" μὲ τὶς ἀρετές. Τὸ πονηρὸν τὸν πρόλαβε καὶ τὸν δουλεύει καλά.

Αὐτὰ εἶναι τὰ δύο βασικὰ χρώματα γυαλιῶν μὲ πολλὲς πολλὲς προσμείξεις. Τόσες ὅσοι καὶ οἰ ἄνθρωποι.

π. Ἐφραὶμ