Κιν/κὴ ταινία JOHNNY-2022, σκηνοθεσία Ντάνιελ Ζάροσεκ (Πολωνία)

Πάντοτε ἡ Πολωνία στὸν κινηματογράφο ἀσκεῖ μιὰν ἰδιαίτερη ἕλξη στοὺς σινεφίλ, μιὰ καὶ τὸ μυαλό τους πηγαίνει στὸν ὀγκόλιθο ποὺ ἀκούει στὸ ὄνομα Ἀντρέι Βάιντα μὲ τὶς πολλὲς κινηματογραφικὲς δημιουργίες, τὰ ἀμέτρητα βραβεῖα καὶ τὴν ἰδιαίτερη κίνηση τοῦ φακοῦ ποὺ "κοσκινίζει" τὸ φῶς καὶ θυμίζει ὡς χλωμὸ ἀπείκασμα τεχνικῆς, ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὴ τὴν ταινία τοῦ Ζάροσεκ, τὶς "Δεσποινίδες τοῦ Βίλκο"- 1979, τοῦ ἀνυπέρβλητου μακαρίτη σκηνοθέτη (+2016)...

Πληροφορούμαστε λοιπὸν στὸ JOΗNNY:

ΠΟΙΟΣ Ο ΡΟΛΟΣ

ἑνὸς ρωμαιοκαθολικοῦ ἱερέα (Νταβὶντ Ὀγκρόντνικ) ποὺ ἀπὸ τὴ γέννησή του ἀκόμη ἀντιμετωπίζει σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας, ἀκόμη καὶ κινητικά, μὲ ἀποκορύφωμα τὸ κακίστης πρόγνωσης γλοιοβλάστωμα στὸν ἐγκέφαλο ποὺ τὸν ἐπισκέπτεται στὰ τέλη τῆς ζωῆς του καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ φύγει ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ στὰ 39 του χρόνια;

Τί ἔχει νὰ πεῖ στοὺς μέλλο/ἑτοιμοθάνατους ἀνθρώπους τοῦ ἀσύλου ἀνιάτων (του) ὡς ποιμένας, βιώνοντας καὶ κεῖνος τὸ ἴδιο πρόβλημα;

Τί ἔχει νὰ πεῖ σὲ ἕναν καταδικασμένο σὲ φυλάκιση κακοποιὸ καὶ ἐπιπλέον ναρκομανή, καὶ κατόπιν ὡς πρώην κατάδικο ἐκτίοντα τὴν ποινή του ὡς προσφορὰ κοινωνικῆς ἐργασίας στὸ ἄσυλο ἀνιάτων (Πιὸτρ Τρογιάν), τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ ἱερέας ἵδρυσε, κόντρα στὴ βούληση καὶ μᾶλλον καί στὸν φθόνο τοῦ φιλάργυρου καὶ ἀλκοολικοῦ ἐπισκόπου του;

Πῶς ἀντιμετωπίζει ὡς ἄγαμος παπᾶς τὴν οἰκογένειά του (πατέρα, μητέρα, ἀδελφὴ καὶ γαμπρὸ) ποὺ μαθαίνουν τὸ δυσάρεστο μαντάτο τῆς ἀσθένειάς του;

Πῶς ἀντιμετωπίζει τὴν ἐχθρικῶς διακείμενη δικαιοσύνη ἀπέναντι στὸν κατάδικο ποὺ τελικὰ μέσα ἀπὸ πολύπλοκες καταστάσεις, καθιστᾶ πνευματικό του τέκνο καὶ αυτός μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα ἀνακαλύπτει τὸ ταλέντο του στὴ μαγειρική, ὄχι εὔκολα λόγῳ τῆς παιδαγωγίας τοῦ πατρός Γιαν, ἐξελισσόμενος κατόπιν σὲ διάσημο σέφ, ἐρωτευμένος καὶ παντρεμένος στὸ τέλος μὲ κοπέλα ἐργαζόμενη στὸ ἄσυλο καὶ ποὺ στὸ πρῶτο του παιδὶ ποὺ εἶναι ἀγόρι, δίνει τὸ ὄνομα τοῦ μακαριστοῦ πλέον ἱερέα Γιάν (Johnny);

Πῶς ὁ Πάτρικ (πρώην κατάδικος) μεταμορφώνεται μὲ πολλὴ δυσκολία μέσα ἀπὸ τὴν διακονία του καὶ τὶς πνευματικὲς ὀδηγίες τοῦ παπᾶ σὲ ἀσθενεῖς τελικοῦ σταδίου; Πῶς στὸ τέλος οἱ ἀσθενεῖς τοῦ ἀνοίγουν τὴν καρδιά τους καὶ ὁ ἴδιος συγκλονίζεται ὑπαρξιακὰ καὶ ἀλλάζει;

Κίνηση φακοῦ καὶ φωτισμοί, ἀριστούργημα.

Οἱ ἑρμηνεῖες τῶν δύο πρωταγωνιστῶν, "δείγματα γραφῆς".

Μουσικὴ διακριτικότατη, σὰν ἀπαλὸ ἰσοκράτημα, ἀφήνει μερικὲς φορὲς τὴ σιωπὴ νὰ γίνεται ἐκκωφαντικὴ παραπέμποντας στὸ ἀναπόφευκτο τέλος. Οἱ ὑπόλοιποι συντελεστὲς ἀξιαγάπητοι, δίχως ὑπερβολές, καὶ πλήρως συντονισμένοι στὴν ὑποβλητικὴ καὶ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ μελοδράματος.

Ἡ ταινία βασίζεται στὴν ἀληθινὴ ἱστορία τοῦ ἱερέα Γιὰν Κατσκόφσκι (1979 - 2018) καὶ τοῦ πρώην καταδίκου Πάτρικ Γκαλέφσκι που αποτέλεσε διεθνὴ είδηση καὶ ἀπασχόλησε τὴν παγκόσμια κοινὴ γνώμη.

Μιὰ ὄντως καλὴ ἐπιλογὴ ποὺ ὀμορφαίνει τὴ ζωή μας καὶ μάλιστα ἴσως λίγο περισσότερο ἐμᾶς τῶν ἱερέων.