Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η -Τ Ω Ν - Α Π Ο Κ Ρ Ε Ω 2020

Νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο νὰ αἰσθανόμαστε δικαιωμένοι ἀπὸ τοὺς δίκαιους καὶ ὑπεύθυνοι γιὰ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἁμαρτωλῶν! Νά, ποῦ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός. Ὄχι νὰ κάνουμε τὸ καλὸ στὸν πλησίον γιὰ νὰ πάρουμε πίσω τὴν ψυχή μας μὲ τόκο (καὶ καλὰ νὰ τή ... σώσουμε...), -τὸ κάνουμε ἤδη καὶ μέ...ἐπιτυχία- ἀλλὰ μετέχοντας τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης -τ ο ῦ -Χ ρ ι σ τ ο ῦ-, νὰ γιατρεύουμε καὶ παρηγοροῦμε τὸν πλησίον μας μὲ τὰ δικά μας βάσανα. Τότε ὁ πλησίον ὄντως μᾶς ἀποκαλύπτεται ὡς ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὄχι ἄλλα πράγματα καὶ κόλπα γιὰ νὰ διασώσουμε τὸ θρησκεῦον προσωπεῖο μας. Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ βρεῖ τὴν ψυχή του, θὰ τὴν χάσει, λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Ἂς χάσω τὴν ψυχή μου λοιπόν, δὲν μὲ ἀπασχολεῖ, τέτοια ποὺ εἶναι... ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΜΗ ΧΑΣΩ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ! Διαβάστε ὅλοι τὴ "Θυσία τοῦ ἀδελφοῦ" τῆς ἁγίας Μαρίας Σκομπτσοβα, μητέρας τοῦ Παρισιοῦ, ἐκδόσεις Δορκάς. (π.Ἐφ.Τρ.)