Δ) ΕΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΝΟΥ Ή ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ;

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,
δ) λέει ὁ γάλλος θεατρικὸς συγγραφέας Edmond Rostand κάτι πολὺ ὀρθόδοξο: Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΜΥΣΤΙΚΗ. Λέει κι ἕνας ἅγιος παπούλης ὅτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερη (ἀλλὰ καὶ ἀσυγκρίτως δυσκολότερη) εἶναι ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ τὸ ΝΟΥ, ἀπὸ κείνη ποὺ γίνεται μὲ τὸ ΣΤΟΜΑ. Στὴ δεύτερη περίπτωση εἶναι σὰ νὰ φωνάζεις τὸ Βασιλιὰ ποὺ βρίσκεται μέσα στὸ Παλάτι Του ἀπὸ τὸν κῆπο. Στὴν πρώτη περιπτωση εἶναι σὰν νὰ Τοῦ μιλᾶς στὸ αὐτί Του! Χρόνια καὶ χρόνια θὰ κοπιάσουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία, στὴν προφορικὴ ΕΥΧΗ, μέχρις ὅτου ἀποκτήσει κάποια σταθερότητα ὁ νοῦς γιὰ νὰ τὴν ἀπαγγέλει ἄηχα. Ἂς μὴ ζητᾶμε πρὸ καιροῦ τὰ ἀνώτερα γιατὶ μπορεῖ νὰ πάθουμε ζημιές. Μιὰ παροιμία λέει: "ἀπὸ μοῦτσος καπετάνιος", ἀλλοιῶς κάτι δὲν πάει καλά. Ὅλα ὅσα εἴπαμε ἔχουν σὰν ξεπέρασμά τους καὶ κορύφωσή τους τὴν Θεία Λειτουργία ποὺ κατεβάζει τὸν Οὐρανὸ στὴ Γῆ!