ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ

ΑΛΟΙΜΟΝΟ σὲ κεῖνον ποὺ δὲ συμβουλεύεται κανέναν καὶ κάνει πὼς τὰ ξέρει ὅλα. Βασανίζει τὸν ἑαυτό του (αὐτο-ἐρωτευόμενος) καὶ τοὺς ἄλλους, νιώθοντας ἁπλῶς μιὰ κάλπικη χαρὰ ναρκισσιστικῆς βάσης. Τρισαλοίμονο ἂν βαφτίσει τὴ χαρὰ αὐτὴ "ἁγιοπνευματική"! Δὲν εἶναι σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα. Κι ἂν οἱ ἄλλοι τοῦ λένε: "ἀδελφὲ εἶναι μέρα ἔξω" θὰ ἀπαντήσει "νύχτα εἶναι". Τέτοια ξιππασιά, καπνιὰ ἔπαρσης καὶ μπόχα κενόδοξου νοῦ. Κι αὐτὰ εἶναι τὰ ἐλαφριὰ ἀκόμη συμπτώματα πρὶν τὰ θεαματικὰ ὀλισθήματα ποὺ συνήθως ἀκολουθοῦν.... Εἶναι ἡ περίπτωση γιὰ τὴν ὁποία λέει ἡ Σοφία Σολομῶντος "ἀνὴρ ἀσύμβουλος καθ' ἑαυτοῦ πολέμιος".

ΥΓ Ἀδελφοί μου, κάποιος, κάποτε, τὰ πέρασε αὐτά, ἔφτασε σὲ κατάσταση ἡμιθανή, καὶ βρέθηκε ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος καὶ τὸν βοήθησε νὰ διαχειρίζεται τὶς παγιδεύσεις τοῦ ψευδοῦς ἑαυτοῦ, καθὼς καὶ τὴν ἐξουσία τῆς φαντασίωσης. Κι ὅποιος καεῖ στὸ χυλὸ φυσάει καὶ τὸ γιαούρτι. Αὐτὴ ἡ μεγάλη περιπέτεια φοράει στὸν ἄνθρωπο ἕνα δεύτερο ζευγάρι ἀθέατα μάτια, σὰν δικλεῖδα ἀσφαλείας. Καὶ προσέχει ἐφ' ὅρου ζωῆς, φαίνεται δὲ φαίνεται, τὸν καταλαβαίνουν δὲν τὸν καταλαβαίνουν. Καὶ καμιὰ φορὰ αἰσθάνεται χρέος νὰ μὴν κακοπεράσουν καὶ ἄλλοι ὅπως αὐτός καὶ φωνάζει: Προσέξτε βρέεεε! Ὕφαλοοοος!!

Ὅποιος κατάλαβε, κατάλαβε!