"Ὄνειρο ἑνὸς γελοίου".

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΑΣ νομίζουμε ὅτι πάσχουν ἀπὸ μόνιμη ἀμνησία γιὰ μᾶς καὶ τὰ δικά μας, παραδόξως ὅμως, ὅταν "φεύγουν" μετατίθενται στὴ Μνήμη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐνδιαφέρονται γιὰ μᾶς καὶ τὰ δικά μας περισσότερο καὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους, μᾶς διασώζει (καὶ) ὁ πολὺς Ντοστογιέφσκι -γιὰ τὸν κεκοιμημένο ἀδελφό του- στὸ "Ὄνειρο ἑνὸς γελοίου".