TO MEΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,

Δὲν ὑπάρχει τίποτε ἀνώτερο στὴ γῆ, ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη θεία Λειτουργία. Ὁ τρόπος αὐτὸς ζωῆς, ἡ ὄντως καὶ μόνη Ζωή, εἶναι νὰ συνευρισκόμαστε ζωντανοὶ καὶ ἀποθαμένοι μέσα στὸν ἴδιο χωροχρόνο τοῦ Σώματος καὶ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας. Ἔτσι, καὶ ἡ πνευματικὴ μας ἡλικία αὐξάνει σὲ μέτρο ("πνευματικὲς μεθηλικιώσεις") στὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας ἀνάλογα σὲ ποιὰ δογματικὴ "φάση" βρισκόμαστε ἀπὸ τὴ Γέννηση στὴν Πρόθεση, μέχρι τὴν Μεταμόρφωση, Σταύρωση, Ταφὴ, Ἀνάσταση, Ἀνάληψη, τὴν Πεντηκοστή καὶ τὸν ἐρχομὸ τῆς Βασιλείας, -μ ε τ ὰ- τὴ Δευτέρα Παρουσία (!!!) στὴν Ἁγία Τράπεζα, ἀλλὰ καὶ παντοῦ, "ἐντὸς" ἢ "ἐκτὸς" Ναοῦ. "Ἀλλάζουμε ἡλικία" πνευματικὴ γιατὶ διασταυρωνόμαστε ψυχοσωματικὰ (!) μὲ τὴν Χριστο-αἰωνιότητα! Ἐ κ ε ῖ- ποὺ ὅλα ἔχουν τελειώσει...Ὑπάρχουν ἱερεῖς, ἀλλὰ καὶ λαϊκοὶ ποὺ τὰ ἔζησαν ὅλα τοῦτα ὑπαρξιακὰ καὶ ὁλοσώματα, ἔστω καὶ ἄπαξ στὸν βίο τους σὰν μιὰ "φλασιά", διότι εἴμαστε καὶ στὸν κόσμο καὶ φροντίζει ὁ καλὸς Θεὸς νὰ μὴ γίνονται πολλὰ ἀντιληπτά, συντέμνοντας τὸ χρόνο. Αὐτὸ τὸ "ἅπαξ" ὅμως μὲ τὸν τρόπο του γίνεται σφραγίδα "διὰ παντός"...

Στὴν ἔρημο οἱ θεϊκὲς ἀρπαγὲς ἔχουν ἄλλη διάρκεια, βάθος καὶ ἔνταση. Δὲν χρειάζεται ἐκεῖ ὁ ἱερέας, ὁ μοναχὸς ἢ ὁ πιστὸς νὰ προστατευθεῖ ἀπὸ μάτια ἀδιάκριτων, ὅπως στὶς ἐνορίες..., ἀσχέτως ἂν ὁ ἀλλοιούμενος αἰσθάνεται ὁ χειρότερος ἀπὸ τὸν χειρότερο ἀδιάκριτο, ἐλεημένος ὅμως.

Ζεῖς τὸ Δόγμα. Γι' αὐτὸ ἄλλωστε ὑπάρχει καὶ ὑπάρχουμε, γιὰ νὰ τὸ ζοῦμε. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός!