Τὸν Γέροντα τάδε τὸν γνωρίζω. Τὸ δικό σας ὄνομα δὲν μοῦ λέει τίποτε.

ΠΙΣΤΟΣ: Παρακολουθοῦμε πάτερ Παῦλε τὶς ὁμιλίες σας πάντοτε. Ξέρετε εἶμαι ὁ....τάδε, πνευματικοπαίδι τοῦ Γέροντα τάδε!
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: Ὅ,τι μποροῦμε κάνουμε! Τὸν Γέροντα τάδε τὸν γνωρίζω. Τὸ δικό σας ὄνομα δὲν μοῦ λέει τίποτε.

Μιὰ τέτοια ψυχρολουσία περίμενε ἐκείνους ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Γέροντά τους γιὰ ἐπικοινωνιακὸ πασσαπόρτι, ἀπὸ τὸ μακαριστὸ Δεσπότη Σιατίστης.Τοὺς ἔδινε δηλαδὴ πασσαπόρτι, ποὺ λέμε. Καὶ τοῦτο διότι διέκρινε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅτι ὁ παραπάνω τύπος ἀνθρώπου ("γεμίσαμε ἀπὸ δαύτους"! ἔλεγε), δανείζεται φράσεις καὶ "τσιτάτα" ἀπὸ τὰ λεγόμενα τοῦ Γέροντά του, ἀκόμη καὶ τρόπο καὶ φωνή, γιὰ νὰ φαντάζει ὡς ἡ ... συνέχειά του ἢ νὰ "θορυβεῖ" ἁπλῶς, ὑποκρινόμενος ταύτιση φρονήματος, στὴν οὐσία ὅμως δὲν ἔχει καμία σχέση. Ἄλλωστε ἡ πραγματικὴ εἰκόνα ἑνὸς Γέροντα εἶναι ὁ φοβερὸς ΑΦΑΝΗΣ διηνεκὴς καὶ τὸ πλεῖστον νυκτερινὸς δακρύβρεκτος μέχρι θανάτου ἀγώνας του (ὅταν οἱ ἐπίδοξοι θορυβώδεις... μιμητὲς κοιμοῦνται βαθιά). Ἐκεῖ νὰ τοῦ μοιάζουν πρέπει ὅσοι δηλώνουν "εἶμαι τοῦ τάδε". Κι ὅταν τοῦ μοιάζουν, δὲν τὸ δηλώνουν (μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἀκούσατε πιὸ πάνω).