ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΝΑΝΟ

Πάτερ μου καλότατε,

δὲ σὲ γνωρίζω προσωπικά, ἀκουστὰ ὅμως σὲ ἔχω. Κηρύγματά σου δὲν ἔχω ἀκούσει, οὔτε κάποιο βιβλίο σου ἔχω διαβάσει. Ἐσὺ γνωρίζεις γιὰ ὅσα μᾶς λές, ἐσὺ ἔχεις καὶ τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών σου. Ἁπλῶς ἐπειδὴ δημοσίευσες τὴν "ἀποχώρησή" σου ἀπὸ τὶς τάξεις τοῦ Κλήρου θέλησα νὰ σοῦ πῶ πέντε κουβεντοῦλες, ἀπὸ τοῦτο δῶ τὸ βῆμα τῆς Φατσόβιβλου!.

Παπούλη μου, εἶσαι σίγουρος ὅτι τὸ ἑπόμενο βῆμα δὲν θὰ εἶναι ἐπιζήμιο; Σοῦ λένε διάφορα ἐδῶ βλέπω καὶ μάλιστα Ἱερεῖς... Ἀπορῶ εἰδικὰ μὲ τὰ σχόλια κάποιων Ἱερέων! Καλά, κάποιοι λαϊκοὶ δικαιολογοῦνται δείχνοντας τὸ μέγεθος τῆς ἔλλειψης κατήχησης καὶ τῆς πλήρους ἀσχετοσύνης, δηλώνοντας καί... "μαθητές" μας, "θαυμαστές"μας (κορυφαῖοι καὶ μή), ἢ ὅ,τι ἄλλο. Πόσο τελικὰ πρέπει νὰ προσέχουμε, διότι ἂν δώσει προσοχὴ κανεὶς καὶ δὲν πατάει σταθερὰ στὰ πόδια του μπορεῖ νὰ ἀποβλακωθεῖ πλήρως, τόσο πρὶν ὅσο καὶ μετὰ τὴν ὅποια ἀπόφασή του.

Μήπως, ἀδελφέ μου, νὰ τὸ ξανασκεφτεῖς μὲ προσευχούλα καὶ συμβουλὴ ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ ἔβλεπε καθαρὰ μέσα στὴν καρδιά σου πίσω ἀπὸ τὴν ὀμίχλη τῆς παρόρμησης τῆς στιγμῆς; Νὰ σοῦ ἐπισημάνει τὰ σοβαρότατα -ἐνδεχομένως- λάθη σου καὶ νὰ πεῖς "νὰ εἶναι εὐλογημένο"... ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν "ἐπίσημη" ἰδιότητα τοῦ Κληρικοῦ μιὰ καὶ ἡ Ἱερωσύνη "ἀνεπίσημα" εἶναι ζυμωμένη μὲ τὸ εἶναι σου εἰς τοὺς αἰῶνες; Πάντα τὸ "σκαρί" μας μᾶς πηγαίνει κατὰ κεῖ ποὺ πρέπει; Δὲν μπορεῖ νὰ πλανιέται λές; Εἴμαστε τόοοοσο σίγουροι πιά;

Μήπως βιάζεσαι νὰ κάνεις δηλώσεις; Εἶσαι ὑποχρεωμένος ἄλλωστε; Καμιὰ φορὰ οἱ ἀσχολούμενοι μὲ τὸ διαδίκτυο Κληρικοὶ κινδυνεύουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ νὰ γίνουμε δοῦλοι τῆς δημόσιας εἰκόνας μας καὶ τῶν λάικς καὶ ὄχι δοῦλοι Κυρίου. Καὶ ἀρχίζουμε νὰ λογοδοτοῦμε στὴ δημόσια εἰκόνα μας, ἐγκαταλείποντας τὴν προσευχή, τὴ ζωοδότρα συνομιλία μὲ τὸν Χριστό.

Μήπως, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀδικήσεις τελικὰ τὸν ἑαυτό σου στερώντας τον ἀπὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα δῶρα ποὺ σοῦ δόθηκε πάνω στὴ γῆ; Ὅλα ὅσα ὄμορφα πόθησες καὶ ποθεῖς στὴ ζωή σου, ὁ Χριστὸς μας σὲ ἔντυσε μὲ τὴν Ἱερωσύνη Του γιὰ νὰ τὰ ζήσεις στὸν ὑπέρτατο -γιὰ ἄνθρωπο- βαθμό. Τί ἄλλο μένει νὰ ζητήσεις; Εἶσαι στὸ τέλος τῶν πόθων! Γι' αὐτὸ καὶ δὲν καταλαβαίνω τὸν -ὡς μὴ ὤφειλε- θριαμβευτικὸ χαρακτῆρα τῶν δηλώσεών σου, ἐνῶ Τοῦ ἐπιστρέφεις τὸ δῶρο Του σὲ σένα προσωπικά, πίσω!!.

Γιὰ ποῦ κίνησες; Ὑπάρχει μεγαλύτερη "ἀνοιχτοσύνη" καὶ "εὐθύτητα" -ὅπως τὶς ἀναζητᾶς- σὲ ἄλλον ἄνθρωπο, ἀπὸ ὅση σὲ ἕναν Ἱερέα ποὺ ζεῖ τὴν Ἱερωσύνη του; Ὑπάρχει τιμητικότερη προσφώνηση ἀπὸ τὸ νὰ σὲ ἀποκαλοῦν οἱ ἄνθρωποι "πατέρα" τους;

Ἔχω τὸ λογισμὸ ὅτι εἶναι κρῖμα. Μὲ συγχωρεῖς. Αὐτὸ ἤθελα νὰ σοῦ πῶ μὲ ἀγάπη. Μνημόνευε Ἐφραὶμ ἱερομονάχου. Τὸ ἴδιο κάνω ἤδη καὶ γώ γιὰ σένα, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ εἶδα τὴν καθ' ὅλα σεβαστὴ ἀπόφασή σου! Διαφώνησα μόνο στὸν τρόπο καὶ στὸ ὕφος. Νὰ εἶσαι καλὰ σωματικὰ καὶ ψυχικὰ καὶ νὰ προσέχεις τὰ "φίδια" ποὺ σὲ χειροκροτοῦνε καὶ τοὺς "λάκκους" ποὺ καραδοκοῦνε. Καλὴ πορεία σοῦ εὔχομαι μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά.

ΥΓ. Σκέφτεσαι, ἀδελφέ μου, ἂν ἐπέστρεφες μετανοημένος, καὶ ἦταν καὶ ἀπὸ Θεοῦ βέβαια, νὰ λειτουργήσεις σὰν Ἱερέας Του, τὶ γλέντι θὰ γινόταν, ἀκόμη καὶ διαδικτυακό, καὶ τὶ δημόσιο ράπισμα θὰ ἔτρωγε ὁ Τάγκαλος καὶ τὰ ταγκαλάκια του; Ἄλλωστε στὴ "φύλαγε" εἶχες πεῖ σὲ ἕνα κήρυγμά σου. Τί θὰ ἔλεγες νὰ τοῦ "ἔχωνες" κανένα τρίποντο νὰ τὸ φυσάει καὶ νὰ μὴν κρυώνει; Δὲν τοῦ χρειάζεται ἕνα ξεδόντιασμα λές;