ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΩΝ-2

Ἂς μὴ σχολιάσουμε τὰ γκρίκλις, ὅπου φαίνεται καθαρὰ ὅτι ὁ ἐντρυφήσας σὲ ἕνα τέτοιο σύστημα γραφῆς, περνάει ἀπὸ τὸ φυσιολογικὸ σύμπτωμα τῶν ὀρθογραφικῶν λαθῶν λόγω ἀ β λ ε ψ ί α ς -καὶ ποιὸς δὲν κάνει!-, στὸ σοβαρὸ νοσηρὸ σύμπτωμα τῆς γλωσσικῆς ἀ φ α σ ί α ς, ποὺ σημαίνει κάπου καὶ λάθος πρόσληψη τοῦ κόσμου! Κάπως ἔτσι μᾶς τὰ ἔλεγε ὁ Στέλιος Ράμφος στὸ βιβλίδιόν του "Μονοτονισμένη μουσική", κάπου μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 80, ὄχι μιλώντας γιὰ τὰ γκρίκλις, ἀλλὰ ἁπλῶς γιὰ τὶς πνευματικὲς συνέπειες τοῦ μονοτονικοῦ.Φανταστεῖτε τὶ θὰ ἔλεγε σήμερα γιὰ τὰ γκρίκλις ἢ γιὰ κάποιους ...δια-σ-κοτισμένους ἐξ Ἑλλάδος καὶ Κύπρου ποὺ μιλᾶνε γιὰ ἁπλοποίηση τοῦ συστήματος γραφῆς ὥστε νὰ ἔχουμε ἕνα ο, ἕνα ι κλπ.γιὰ λόγους πρακτικούς -καὶ καλὰ- ἀφοῦ τόσο πιὰ προόδεψαν ἐπιστήμη καὶ τεχνολογία. Ὅλα νὰ ἁπλοποιηθοῦν. Καὶ ὁ καημένος μέγας θυμόσοφος τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ Κώστας Τσαρούχης ρωτοῦσε τὶ τοὺς ἔπιασε μὲ τὴν κατάργηση τοῦ πολυτονικοῦ λέγοντας χαρακτηριστικά: "ἐδῶ οἱ Ἰάπωνες (δὲν εἶναι προηγμένοι τεχνολογικά;) ζ ω γ ρ α φ ί ζ ο υ ν σχολαστικότατα τὴ γλῶσσα τους καὶ δὲν διανοοῦνται κάτι ἄλλο αἰῶνες τώρα, καὶ μεῖς ἔχουμε πρόβλημα; Γιὰ νὰ τελειώσει μὲ τὸ ἀμίμητο: Ἡ Ἑλλάδα πέρασε πολλὲς κατοχές, χειρότερη εἶναι ἡ ἑλληνική!!! Ἀφήνουμε τοὺς Γάλλους καὶ πᾶμε στοὺς Ἄγγλους, ὅπου τὸ ἤχημα μὲ τὸ γραφόμενο δὲν ἔχουν καμία σχέση στὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν περιπτώσεων.(Προφέρατε παρακαλῶ ὅ,τι βλέπετε: daughter, through). Πῶς δὲν σκέφτηκαν νὰ ἁπλοποιήσουν τὸ σύστημα τῆς γραφής τους; Οἱ Ρῶσσοι πάλι μὲ ἀλφάβητο 34 γραμμάτων γιατί νὰ μὴν ἁπλοποιήσουν τὴ γραφή τους, ἢ ἀκόμη καὶ νὰ τὴν ἐκλατινίσουν; Γιατί νὰ μὴν καταργήσουν καὶ τὸ δ υ ϊ κ ὸ ἀριθμό, πέρα ἀπὸ τὸν ἑνικὸ καὶ πληθυντικὸ ποὺ χρησιμοποιοῦν καὶ νὰ ἐκμοντερνιστοῦν; Οὔτε λόγος! Ὁ μέγας ἄθεος Στάλιν εἶχε πεῖ τὸ ἐπίσης ἀμίμητο: "προσοχὴ στὴν ὑπεραγία ρωσσική μας γλῶσσα"! Βέβαια τὸ παμπόνηρο παγκόσμιο σύστημα μὲ τὰ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς φερέφωνά του φασιστοειδοῦς νοοτροπίας, ξέρει ὅτι ἀποκόπτοντας τοὺς λαούς, κυρίως γλωσσῶν στὶς ὁποῖες εἶναι γραμμένα μοιραῖα κείμενα γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ὅπως ἡ ἁγία Γραφή, λογοτεχνικὰ ἀριστουργήματα καὶ θεατρικὰ ἔργα τῆς παγκόσμιας δραματουργίας, φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές, οἰκονομικές, πολιτικές, νομικὲς κλπ θεωρίες καὶ τὰ συναφῆ, ἀ π ο ξ ε ν ώ ν ο υ ν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς ρίζες του, μετατρέποντάς τον σὲ ἕνα ἀσπόνδυλο-μαλάκιο, μαζοπολτὸ χωρὶς ἀξιακὸ σύστημα, ὅπου ὅλα ἐπιτρέπονται ἀφοῦ ἔχουμε μάμ, κακά, κοκό, καὶ νάνι. Κάτι ποὺ ἔχει προβλεφτεῖ φυσικὰ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο στὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονα πλουσίου: ἀντὶ νὰ καθαρίζεις τὴν καρδιά σου, φούσκωνε τὴν κοιλιά σου καὶ μέτρα τὴν ἐπιτυχία σου σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, ἀπὸ τὸ μέγεθος τοῦ σκουπιδοτενεκέ σου. Ἄλλωστε γιὰ μᾶς τὸ Εὐαγγέλιο, παρ' ὅλες τὶς ἀποτυχίες μας, ξέρουμε ὅτι εἶναι τὸ βιβλίο μὲ τὶς ὀδηγίες χρήσεως τοῦ Ἀνθρώπου. Ἂν ἀλλοιώτικα χρησιμοποιήσεις τὸν Ἄνθρωπο, χαλάει. Καὶ πόσο δύσκολο μετὰ νὰ φτιαχτεῖ! Προσοχή, ἐκκλησιαστικὴ ζωή, προσευχὴ καὶ μελέτη τοῦ Ἕλληνος λόγου καὶ ἄλλων γλωσσῶν μὲ βάση τὴν Ἁγία Γραφὴ, τοὺς Πατέρες καὶ ὅ,τι τραβάει ἡ καρδιά σας, ἀρκεῖ τὰ μάτια νὰ μποροῦν νὰ διακρίνουν. Καὶ ὑπάρχουν πολλὲς ἀ γ α θ ὲ ς-ἐ κ π λ ή ξ ε ι ς σὲ ὅλους τοὺς χώρους. Ἀφοῦ πανταχοῦ παρὼν εἶναι ὁ Θεός, ἂς προσέχουμε σὲ ὅποιο χῶρο κι ἂν βρισκόμαστε -δὲν Τὸν ἐνδιαφέρει αὐτὸ τὸν Θεό- τὸν τ ρ ό π ο μας μέσα σ' αὐτὸν τὸ χῶρο: αὐτὸ Τὸν ἐνδιαφέρει, κι ἂν ὁ τρόπος μας εἶναι δικός Του, ἔρχεται καὶ μᾶς κάνει ἀγκαλίτσες. Γι'αὐτὸ καὶ ἔχουμε ἁγίους ἀπὸ ὅλους τοὺς χώρους: κάτι εἶδε ὁ Χριστὸς στὸν τ ρ ό π ο τους. Συγχωρέστε μου τὴν πολυλογία. Ξεκινήσαμε ἀπὸ τὸ γλωσσικό, ἀλλὰ ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Πεντζίκαρος "ὅλα τὰ ἄσχετα ἔχουν σχέση"! Τὸ θέμα ἀσφαλῶς καὶ εἶναι πνευματικό, μὲ πάμπολλες παραμέτρους.