Περί νευρικού κλονισμού (συνέχεια)

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, ὡς πρὸς τὴν ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ νὰ ἀποδώσουμε τώρα σὲ θεολογικὴ γλῶσσα αὐτὸ ποὺ ὁ Russel εἶπε. Τί θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ -ν ε υ ρ ι κ ὸ--μ π λ ὰ κ--ἄ ο υ τ- ποὺ μπορεῖ "ξαφνικὰ" νὰ πάθει ὁ ἄνθρωπος; Δὲν εἶναι καὶ τόσο ξαφνικά.... Ἔχει ...οὐρὰ τὸ πρᾶγμα! Ἀγωνίζεσαι πνευματικὰ ὅσο μπορεῖς καρφωμένος πάνω στὸ σταυρό τοῦ Χριστοῦ (νὰ εἶναι ὁ δικός Του ὅμως, μόνον αὐτὸς σώζει, ὄχι ἄλλοι "σταυροὶ" ποὺ τοὺς ὀνομάζουμε ἐμεῖς ἔτσι γιὰ νὰ "φοδράρουμε πνευματικὰ" τὸν πληγωμένο ἐγωισμό μας), καὶ ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ ἐπιτρέπεις νὰ σὲ προσβάλλει συνεχῶς ὁ λογισμὸς τῆς ὑπερηφάνειας, ὅτι καὶ καλὰ εἶσαι καλύτερος, διαφέρεις ἀπὸ τοὺς ἄλλους, φαντάζεις(!) κλπ. θὲς καὶ ἀνταμοιβὴ καὶ ἀναγνώριση καὶ θυμώνεις ὅταν δὲν σοῦ προσφέρονται... Ἔχεις ἐπιτρέψει δηλαδὴ στὸ σκουλήκι τῆς ὑπερηφάνειας νὰ κατατρώει σὰν σαράκι τὴ βάση τοῦ σταυροῦ σου, ἀφήνοντάς τον ἀπροστάτευτο ἀπὸ τὸ πνευματικὸ παρασιτοκτόνο τῆς ταπείνωσης. Σὲ δεδομένη στιγμὴ ὁ σταυρὸς θὰ πέσει, θὰ πέσεις καὶ σὺ μαζί του.... Μοιάζουμε μὲ τὸν ἀριστερὸ ληστὴ ποὺ σταυρώθηκε χωρὶς νὰ σωθεῖ. Ὁ δεξιὸς μὲ τὶς κραυγὲς μετάνοιας μεταμόρφωσε τὸ σταυρό του σὲ σταυρὸ Χριστοῦ. Καὶ συναντήθηκαν. Ἄρα ὅταν ἀκοῦμε ὅτι κάποιος "πιστὸς" ἦταν καλὰ καὶ ξαφνικὰ ἔπεσε σὲ κατάθλιψη ἢ ἔπαθε σχιζοφρένεια, στὴ μεγάλη πλειοψηφία τῶν περιπτώσεων "νευρικοῦ κλονισμοῦ" κρύβεται ἀπὸ πίσω μιὰ τέτοια ἱστορία.Τρελαίνεται πρῶτα ἡ καρδιὰ τοῦ ἀθεράπευτα ὑπερήφανου καὶ μετὰ ἀρρωσταίνει καὶ τὸ σῶμα, ὑποφέρει καὶ ἡ ψυχή. Συγκοινωνοῦντα δοχεῖα τὰ τρία μεταξύ τους. Χριστὸς Ἀνέστη καὶ προσοχή!