Ο "ΣΑΛΟΣ" ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ (Παπαδό-γιαννης) ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Φίλοι μου,
κάποτε ἡ θειά μου ἐκ πατρὸς Ἀνθοῦσα μοναχὴ Τριανταφυλλοπούλου (Ἁγιοκωνσταντινίτισσα, γεν. 1938) μοῦ διηγήθηκε στὴν Καλαμάτα τὸ ἑξῆς περιστατικό:
Ὁ "ζουρλο Χαραλάμπης" -ὅπως τὸν ἀποκαλοῦσαν ἀκόμη καὶ τὰ παιδάκια στὸ δρόμο ποὺ τὸν πείραζαν ἀλλὰ αὐτὸς πάντοτε "εὐλογοῦσε" ὅλους- ἦρθε στὴν πίσω αὐλὴ τοῦ μοναστηριοῦ (γιὰ ὅσους γνωρίζουν). Φοροῦσε τὰ συνήθη κουρέλια του καὶ ἦταν γεμᾶτος χώματα. Τοῦ λέει ἡ θειά μου μὲ τὴ μεσσηνιακὴ τραχιά της προφορά:
-Στάσου ρὲ ζουρλέ, νὰ σὲ πλύνω!
Καὶ παίρνει μιὰ μεγάλη μάνικα καὶ ρίχνοντάς του νερὸ μπόλικο καὶ μὲ πολλὴ πίεση τὸν ἔκανε μουσκίδι. Ἐκεῖνος "εὐλογοῦσε" χωρὶς νὰ εἶναι παπᾶς καὶ τῆς λέει:
-Ἐσὺ μωρὴ μὲ πλένεις, ἀλλὰ στὸ χωριό σου (Δραϊνα Μεσσηνίας) μπῆκαν τώρα μόλις γουρούνια στὸν ἅγιο Κωνσταντῖνο καὶ εἶναι ἀνάστατοι οὗλοι!
-"Ἄϊ ρὲ ποὺ ζουρλάθκες μπίτι (ἐντελῶς)"! Τοῦ ἀπαντάει ἡ καλογριά.
Ἀφοῦ λοιπὸν τὸν "ξέπλυνε" μὲ τὴ μάνικα καὶ ἔφυγε, τῆς ἦρθε νὰ πάρει ἕνα τηλέφωνο στὸ χωριὸ ἁπλῶς ἐπειδὴ τῆς τὸ θύμισε ὁ Χαραλάμπης. Μιλώντας μὲ τὴ γιαγιά μας (Ἑλένη Τριανταφυλλοπούλου, +1998) μαθαίνει τὰ νέα καὶ συνδυάζει: Ὅ,τι τῆς εἶχε πεῖ τὴ συγκεκριμένη ὥρα ὁ Χαραλάμπης ἦταν ἀληθινό. Ἀνάστατοι ὅλοι ("οὗλοι"). Τελικὰ ἐπεισοδιακῶς τὰ ἔβγαλαν τὰ γουρούνια ἀπὸ τὴν ἐκκλησία.
Κηδεύτηκε ὁ "ζουρλο Χαραλάμπης" πανδήμως ("λαοθάλασσα" λέγανε!) μὲ παροῦσες ὅλες τὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες τοῦ τόπου. Τόσης τιμῆς καὶ ἐκτίμησης ἀπολάμβανε! Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του. Τὸν ἐκμεταλλεύονται οἱ Παλιοημερολογίτες βέβαια, ἀλλὰ ὅταν καὶ ΑΝ ἡ Εκκλησία λάβει θέση θὰ τακτοποιηθεῖ κι αὐτό.