Ο ΠΑΤΗΡ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΟΡΟΦΣΚΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

 

(Τὸ περιστατικὸ διηγεῖται ὁ π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος)

Ἦταν ἀπλανὴς καὶ σημειοφόρος ὀρθόδοξος θεολόγος μὲ πολλὲς σπουδές. Κάποτε τοῦ ἔφεραν ἕνα δαιμονισμένο παιδὶ 18 ἐτῶν οἱ γονεῖς του. Τὸ πῆρε λοιπόν καὶ τὸ πῆγε σὲ κάποιο μεγάλο σπίτι ποὺ τοῦ διέθεσαν μέσα σὲ ἀγρόκτημα μὲ σημύδες. Μπῆκαν, κλείδωσε τὴ βαριὰ ἐξώπορτα καὶ ἔβαλε τὸ κλειδὶ στὴν τσέπη. Τοῦ λέει: μπορεῖς νὰ κινηθεῖς ὅπως θέλεις καὶ κάνε ὅ,τι θέλεις. Ὅταν ξεθυμαίνεις νὰ ἔρχεσαι νὰ μιλᾶμε. Καὶ ὁ π. Γεώργιος κάθησε στὸν κομμένο κορμὸ μιᾶς σημύδας. Ἄρχισε τὸ δαιμόνιο νὰ φέρνει σβούρα τὸν ἔφηβο: ἔσπαζε τὶς καρέκλες, τὰ τζάμια, ἀνακάτευε τὰ πάντα, χαλοῦσε τὰ λουλούδια (ποὺ σημειωτέον ἦταν ἡ μεγάλη του "ἀγάπη" τοῦ πατρός), μούγκριζε, οὔρλιαζε κλπ κλπ. Ὅταν ἡρεμοῦσε πήγαινε στὸν ἱερέα καὶ μιλοῦσαν. Μετὰ ἀπὸ 3 μέρες τέτοιων ἐναλλαγῶν τὸ παιδὶ ἦρθε στὰ συγκαλά του, τὸ πῆρε ὁ π. Γεώργιος καὶ τὸ παρέδωσε στοὺς γονεῖς του.

Τὸν ρώτησαν ποιὰ μέθοδο ἀκολούθησε. Καὶ εἶπε προσευχὴ ἀτάραχη ὅ,τι κι ἂν ἔβλεπα καὶ ἄκουγα, γιὰ 3 μέρες πάνω στὸν κορμὸ μιᾶς σημύδας, χωρὶς ὕπνο, μήτε φαγητὸ, οὔτε νερό, (δὲν θυμίζει τοῦτο παλαιοὺς στυλίτες σὰν τὸν ὅσιο Δανιὴλ ποὺ γιορτάσαμε σήμερα τὸ πρωί;). Μά, οἱ φυσικές σου ἀνάγκες, πάτερ; Ἀπάντηση: τὰ ἔκανα ὅλα πάνω μου. Θυσία γιὰ τὸ παιδί, γιὰ τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ!!

ΕΜΕΙΣ γιὰ τὰ ζωηρὰ παιδάκια μας, ποὺ μᾶς "σκᾶνε", καμιὰ θυσία; Καμιὰ νηστεία, τίποτα ἀγρυπνιούλα;