ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΠΑΤΕΡ ΜΟΥ Ἢ ΝΑ ΜΗ ΓΕΛΑΩ;

Ἐντιμότατοι φίλοι μου,
"ὅταν ὁ ἐγωιστὴς ἄνθρωπος βλέπει μία παρέα νὰ γελᾶνε φεύγει μακριά, διότι νομίζει ὅτι γελᾶνε μαζί του", λέει ὁ παπα Ἀνανίας ὁ Κουστένης.
Νὰ χαίρεστε τὸ λοιπὸν καὶ νὰ γελᾶτε διότι ὁ δαίμων, μελετώντας ἐξονυχιστικὰ τὶς κινήσεις τοῦ σώματος, ὅταν βλέπει τοὺς ἀνθρώπους νὰ γελᾶνε καὶ νὰ χαίρονται προσευχόμενοι ἐσωτερικὰ μὲ τὶς ὅποιες δυσκολίες, "σκάει" καὶ φεύγει.
Μαζὶ μὲ τὸ ταγκαλάκι παίρνουν δρόμο καὶ πολλοὶ ταπεινοφανεῖς κάθε κλάδου καὶ ἐπαγγέλματος καὶ μάλιστα λόγῳ ὑποσυνείδητης ζήλειας, βαφτίζουν (τοὐλάχιστον...) "χαζοχαρούμενους" τοὺς εὐθυμοῦντες, σάμπως μάλιστα καὶ ἀκαταλλήλους γιὰ "περαιτέρω" πορεία... Ἡ ταμπέλα πιάνει (νομίζουν). Βέβαια! Τὸ κάνουν ὅπως ἡ ἀλεποῦ στὸν Αἴσωπο ποὺ ἐπειδὴ δὲν ἔφτανε νὰ φάει τὰ ζουμερὰ σταφύλια τὰ βάφτισε "ξινῆθρες".
Ἔτσι σὰν νὰ "τακτοποιοῦνται" κάπως μέσα στὴν κόλαση τῆς "σοβαρότητάς" τους, ντέ! Ἀλλὰ καὶ νὰ γελάσουν ἔχουν τύψεις γιατὶ κάτι τέτοιο δείχνει ....χμμ, "ἔλλειψη πνευματικότητας" κατὰ τὸ μυαλό τους καί ... μετανοοῦν διότι γέλασαν!! Ἀμέ!Τί νομίζετε σεῖς οἱ γελαστοί!;
"Ἀγέλαστους καὶ ἄχαρους" τοὺς ἀποκαλοῦσε ὁ μακαριστὸς Σιατίστης Ἀντώνιος τοὺς ταπεινοφανεῖς. Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν ἀφήνει τὸν γελαστὸ ἄνθρωπο καὶ ὁ νοῶν νοείτω! Τὴ δουλειά μας ἐμεῖς.....
Δυσκολοπολέμητο πάθος ὁ φ-θ-όνος. Ἕνα μόνο θ τὸν χωρίζει ἀπὸ τόν .... φόνο!