ΚΟΡΟΝΑΪΟΥ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, πρὶν τὴν κατάκλιση καὶ μετὰ τὴν ἀγρυπνία σκέφτηκα κάτι: λέω, γιατὶ συνέβη αὐτὸς ὁ πειρασμὸς κατὰ βάθος. Οὐσιαστικὰ πρόκειται γιὰ εὐλογία. Εἰδικὰ γιὰ μᾶς ποὺ λεγόμαστε Ὀρθόδοξοι. Ἔχουμε τὴν Ἀλήθεια, λέμε, τὸ Χριστό. Ἀνήκουμε στὸ σῶμα Του. Καὶ ἱσχύει. Ποῦ τὴν πατήσαμε; Δὲν φανερώνεται αὐτὸ στὴ ζωή μας. Ὁ Ὀρθόδοξος τὴν ὥρα ποὺ πέφτει στὴν ἁμαρτία καὶ παραμένει ἀμετανόητος, πέφτει καὶ στὴν αἵρεση λέει ὁ ἀββᾶς Βαρσανούφιος. Μᾶς ἔβαλε, λοιπόν, σὲ κανόνα ἡ Ἐκκλησία μας, ὅπως ὁ Πνευματικός μας τὸ κάνει κάποτε, στερώντας τὰ μυστήρια ἀπὸ τοὺς λαϊκούς-κυρίως. Ἀποχὴ ἀορίστου χρόνου! Ἄδειασαν οἱ ναοί, ἀπὸ τὴ φυσική σας παρουσία, διότι ὅσοι θέλετε πνευματικὰ νὰ εἶστε παρόντες, εἶστε. Ἄλλο αὐτό.
Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ναούς λειτουργεῖ ὡς θεραπευτικὸ νυστέρι ἀμφίστομο, ποὐ κόβει καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρές: ἀπὸ τὴ μιὰ ἡ ἔλλειψη τῆς θείας Κοινωνίας κάνει μερικοὺς ἀπὸ σᾶς νὰ "λυπᾶστε" ἴσως γιατὶ ἡ συχνὴ συμμετοχή σας σᾶς ἔκανε -κακῶς- νὰ σκέπτεστε τὴ θεία Κοινωνία ὡς δικαίωμά σας, ὡς τρόπο νὰ "διαφέρετε" ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους καὶ ὄχι νὰ νιώθετε ὅτι εἶναι θεία συγκατάβαση καὶ ἔλεος. Γι' αὐτὸ "διαρρηγνύετε τὰ ἱμάτιά σας", λέτε καὶ σᾶς χρώσταγε ὁ Θεὸς τὴ θεία Κοινωνία. Ὁ γέροντας Αἰμιλιανὸς ἔχει γράψει κάτι πολὺ ὄμορφο γιὰ τὸ μέ πόση μοχθηρία (!) τὸν κοιτᾶνε μερικοί, ὅταν τοὺς βάζει κανόνα ἀκοινωνησίας.Ὅσοι μετὰ πολλῆς προσοχῆς καὶ ταπεινῆς προετοιμασίας κοινωνοῦσαν συχνά, τώρα δὲν αἰσθάνονται κατὰ βάθος νὰ τοὺς λείπει κάτι, γιατὶ ζοῦνε ἐν Αὐτῷ, μέσα Του. Μὲ ὑπομονὴ καὶ χαρὰ ἀναμένουν μαζὶ μὲ τὸν πειρασμὸ καὶ τὴν ἔκβαση, ὥστε νὰ ἑνωθοῦν μὲ πιότερη λαχτάρα μὲ τὸ Χριστό. Τὰ ἔχουν ἀφήσει ὅλα στὰ χέρια Του (ἀπὸ μέσα τους αὐτό, ὄχι στὰ λόγια). Ξέρετε ὁ ἅγιος Παϊσιος ὅταν βρέθηκε στὸ Σινᾶ καὶ εἶδε ὅτι κοινωνοῦσαν μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα, ἐνῶ ἐκεῖνος εἶχε μάθει τρεῖς φορὲς στὸ Ἅγιον Ὄρος, δὲν ἔκανε λογισμό, καὶ πῆρε τόση χάρη, ποὺ ἦταν σὰν νὰ κοινωνοῦσε κάθε μέρα.
Σὲ ὅσους λέγαμε νὰ κοινωνᾶνε καὶ ἀμελοῦσαν καὶ δὲν προσήρχοντο, τώρα λυποῦνται.
Παραπονιέστε ποὺ δὲν μπαίνετε στὸ ναό. Σᾶς ἀπαντῶ πὼς ἡ δημόσια ὑγεία εἶναι μεγάλο ἀγαθό. Δὲν θὰ πειράξουμε τὸ Θεό, ἀνεγκεφάλως. Κάποτε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Τσαλίκης ἔλαβε ἄδεια ἀπὸ τὸ στρατό, νὰ βγεῖ ὅλη τὴ Μεγάλη Ἐβδομάδα ἐκτός, γιὰ νὰ ψάλλει κιόλας. Ἕνας συστρατιώτης του τοῦ εἶπε ὅτι στενοχωριέται ποὺ θὰ μείνει μέσα, χωρὶς ἄδεια καὶ δὲ θὰ δεῖ τὴν ἀρραβωνιαστικιά του. Ἀμέσως ὁ ἅγιος Ἰάκωβος πῆγε στὸ διοικητή, καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ μείνει αὐτὸς μέσα καὶ νὰ βγεῖ ὁ συστρατιώτης του ἔξω. Ἔτσι ἔγινε. Ὅλη μέρα σκοπιά, ὁ ἅγιος Ἰάκωβος καὶ ἡ καρδιά του ἕνα μὲ τὸ Χριστό! Τί Μεγάλη Βδομάδα ἦταν ἐκείνη! Πόση χαρά, πόση κατάνυξη, ἔλεγε ὀ ἴδιος! Μά, ἀφοῦ ἦταν ἕνας ναὸς ὁ ἴδιος! Συνέχεια Πάσχα. Καὶ μεγαλοβδομαδιάτια στὴ σκοπιά, ἕνα παραπάνω! Εἴδατε πὼς δὲν πρέπει νὰ σκεφτόμαστε ἀνθρωπάρεσκα καὶ ἰδιωτικά, ἀλλὰ ἐκκλησιαστικά. Ὁ Ἄλλος δὲν εἶναι ξένο ἄτομο, ἀλλὰ δικό σου πρόσωπο, κομμάτι σου, μέλος σου, μέλος Χριστοῦ. Γιατί νὰ τὸν κολλήσεις ἢ νὰ σὲ κολλήσει ὄντας κοντά, στὸν ἴδιο χῶρο; Μὴν πειράζουμε τὸ Θεό!
Ἄφησα τελευταίους τοὺς ἱερεῖς, ἐμᾶς. Ἄδεισαν οἱ ναοί, καὶ ξέρετε γιατὶ μᾶς πειράζει; Γιατὶ καυτηριάζεται ἡ ἀνθρωπαρέσκειά μας κυριότατα. Πολλοὶ μᾶς ἐγκαλοῦν ἐπὶ φιλαργυρίᾳ.Τὰ ταμεῖα, τὰ παγκάρια ἄδειασαν! Μπά! Τὸ χρῆμα πολλοὶ μίσησαν, τὴ δόξα οὐδείς. Φτάνεις νὰ δείχνεις καὶ νὰ "εἶσαι" ἀφιλάργυρος ἀπὸ κενοδοξία! Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι θέλουμε πάντα νὰ ἔχει "θεατὲς" τὸ "ἔργο" ποὺ παίζουμε- ἀλοίμονο! Δὲν ἐπιθυμήσαμε "κοινωνικὴ ἐνδιάσφιγξη" κατὰ Μάξιμον, διὰ τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν μεταξὺ ἡμῶν καὶ τῶν πιστῶν μας. Θολὰ τὰ κίνητρά μας.Τώρα φαίνεται ἂν αὐτὸ ὅλο ποὺ κάνουμε τὸ κάνουμε γιὰ τὸ Χριστό μας ἢ γιὰ τοὺς γύρω μας, γιὰ ἐντυπωσιασμούς κλπ. Ἔτσι δὲ μπορεῖς νὰ φέρεις καὶ νὰ κρατήσεις κόσμο παπᾶ! Πρέπει συνεχῶς νὰ δείχνεις καὶ νὰ προσανατολίζεις προς τὸν Χριστό, πάτερ μου, ὄχι πρὸς ἐσένα γιατὶ θὰ μείνεις μόνος σου στὴν τελική. Πρέπει ἐπίσης τὰ π ι σ τ ε υ τ έ α μὲ τὰ π ρ α κ τ έ α νὰ ταυτίζονται. Πολλά, λοιπόν, θὰ γιατρέψει ὁ κοροναϊός. Πρῶτα τὰ ἐξωτερικά μας σύνορα -ὠρύεται κι ὁ ἐπηρμένος Ἐρντογὰν μὲ τὸν κοροναϊὸ ποὺ θερίζει στὴ γείτονα, πολὺ λίγα μᾶς λένε- ἀλλὰ θὰ τακτοποιήσει καὶ τὰ ἐσωτερικὰ ὅρια ἑνὸς ἑκάστου ἐξ' ἡμῶν. Αlea jacta est! Ὁ κύβος ἐρρίφθη! Συγχωρέστε με, Πατέρες μου, γιὰ τὸν ἑαυτό μου κυρίως μιλάω. ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΧΑΡΜΟΣΥΝΩΣ. Ἔχει ὁ καλὸς Θεός.