ΓΙΑ ΟΛΑ φταῖμε ἐμεῖς οἱ πιστοί,

ΓΙΑ ΟΛΑ φταῖμε ἐμεῖς οἱ πιστοί, τὸ ἁλάτι ποὺ (ὑποτίθεται) συντηρεῖ ἀλλὰ καὶ νοστιμίζει τὴν οἰκουμένη. Γίναμε μουντοὶ καὶ ἄνοστοι, δὲ θὰ πῶ ἄχαροι γιατὶ παρὰ ταῦτα ἡ χάρη ἐρήμην ἡμῶν ἀρδεύει τὰ ψυχοσώματά μας......

Ἐμεῖς ἀδειάσαμε καὶ τὶς ἐκκλησίες μας. Παραχώρηση Θεοῦ εἶναι γιὰ τὰ ἀπερίγραπτα χάλια μας, μπὰς καὶ καταλάβουμε πὼς καὶ ἄδειοι οἱ ναοί μας, γεμᾶτοι εἶναι, πιὸ πολὺ κι ἀπ' ὅταν ἔχουν "πολὺ κόσμο". Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἀλήθεια 21 αἰώνων ποὺ ἀνασταίνει νεκρούς καὶ μ' αὐτὴ τὴν Ἀλήθεια ἐπιβιώσαμε. Αὐτὴ τὴν Ἀλήθεια μᾶς παρέδωκαν ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων γίναμε ἐπιλήσμονες.

Γιὰ ὅλα, γιὰ ὅλα φταῖμε.... Οἱ χειρότεροι πάντων. Aὐτὸ λένε κι ὅλοι οἱ Πατέρες μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ βάση τῆς θεολογίας τους: τὸ γόνιμο μηδέν, ἡ οὐδενία σου... Δὲν πιάνουμε τὸ βασικὸ στὸ ὁποῖο ὅλοι τους συμφωνοῦν γιὰ νὰ ταπεινωθοῦμε λίγο, καὶ πιάνουμε τὶς "διαφωνίες" τους γιὰ νὰ δικαιολογοῦμε τὶς μεταξύ μας ἀνήμερες συγκρούσεις. Ἐγωτικὰ νευρόσπαστα, καταντήσαμε παραδείγματα πρὸς ἀποφυγήν...

Ἂν αὐτὴ ἡ μεγάλη καὶ μοναδικὴ γιὰ τὴν περίπτωσή μας ἀλήθεια γραφτεῖ στὴν καρδιὰ μὲ καμία διάθεση ὡραιοποιήσεων, καμουφλὰζ καὶ ἄμυνας γιὰ νὰ διασώσουμε τὸ καταρρέον πλέον θρησκευτικὸ προσωπεῖο μας, ἀντιστρέφεται ὁ ροῦς τῶν πραγμάτων.

Ποταμὸς φλεγόμενης προσευχῆς τότε διαπερνᾶ τὴν καρδιά, τὸ βλέμμα ἀπέναντι στὰ πράγματα, καὶ ὁ ἀτελὴς ἄνθρωπος σκίζει τοὺς οὐρανούς καί, ἀγγελοπρεπῶς, ἂν καὶ παραμένοντας στὸ σῶμα του προσάγει τὸν πόνο ὅλης τῆς Οἰκουμένης στὰ πόδια τοῦ Κυρίου τῶν πενήτων.....

Δυστυχῶς ὅμως μᾶς ἀρέσει νὰ ἀρέσουμε στὸν κόσμο, νὰ κάνουμε ὀπαδούς, "ὁμάδες κρούσης", λὲς καὶ χρειαζόμαστε ὑποστήριξη. Δὲν σοῦ φτάνει ὁ Χριστὸς καημένε;

Κάτι ποὺ συχνὰ τόνιζε ὁ μακαριστὸς Σιατίστης κυρὸς Παῦλος γιὰ τὸν σήμερα ἑορτάζοντα ὅσιο Ἰάκωβο Τσαλίκη, ἦταν τὸ ἑξῆς περιστατικό: βλέποντας ὁ ὅσιος τὶς ἐκδηλώσεις ἀγάπης τοῦ κόσμου στὸν πατέρα Παῦλο τοῦ εἶπε: "πάτερ μου, εὔχομαι καὶ ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀγαπήσει ὅπως σ' ἀγαπάει ὁ κόσμος"... Ὁ ἴδιος ποτὲ δὲν χρησιμοποιοῦσε τὴ φράση: "πνευματικό μου τέκνο" καὶ τὸν ἐμιμεῖτο καὶ ὁ δεσπότης...