Δύο ἔξοχα φίλμς ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Θεὸς μιλάει ἀπὸ παντοῦ, ἀρκεῖ νὰ ἔχεις "αὐτιὰ" νὰ Τὸν ἀκούσεις.

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ, λέω τώρα ποὺ κάθεστε μέσα καὶ πολὺ καλὰ κάνετε, νὰ σᾶς προτείνω νὰ δεῖτε δύο ἔξοχα φίλμς ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Θεὸς μιλάει ἀπὸ παντοῦ, ἀρκεῖ νὰ ἔχεις "αὐτιὰ" νὰ Τὸν ἀκούσεις.
1) "Οἱ δύο πάπες" μὲ τὸν ἐκπληκτικὸ Σὲρ Ἄντονυ Χόπκινς, ποὺ προσωπικὰ βλέπω νὰ δίνει ἕνα ὑπόδειγμα ἑρμηνείας (μᾶλλον ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ σύστημα -ὄχι τὴ μέθοδο- ὑποκριτικῆς Στανισλάφσκι, ποὺ θὰ ἐξηγήσουμε ἄλλη φορὰ τὶ εἶναι καὶ πῶς χρησιμοποιοῦνται ἐδῶ ἡ γλῶσσα τοῦ σώματος καὶ ἡ συναισθηματικὴ μνήμη -οἱ Πατέρες τὰ παίζουν στὰ δάχτυλα καὶ τὰ δύο αὐτὰ- καὶ πῶς ἡ Σχολὴ Θεάτρου τῆς Μόσχας "περνάει" στὸ Actors Studio τῆς Νέας Ὑόρκης, κατὰ τὶς δεκαετίες 30 καὶ 40 κυρίως), ἀλλὰ καὶ τὴν ἄριστη ἑρμηνεία τοῦ "διαδόχου" του πάπα.
2) "Ἁγία Μαρία Σκομπτσόβα, μητέρα τοῦ Παρισιοῦ" ἕνα ἐμβληματικὸ ἔργο.
Παρακαλῶ μὴ λησμονοῦμε τὴν ἀνθρώπινη ἐπαφὴ στὰ σπίτια μας, ὅπως καὶ τὸ Ἀποδειπνάκι, τοὺς Χαιρετισμούς, τὸν Ἑσπερινό, τὸν Ὄρθρο, τὸ Μεσονυκτικό, τὶς Ὧρες. Ὄρεξη νὰ ἔχουμε.
ΥΓ. Γιὰ σᾶς φροντίζω. Τοὺς καλογέρους μὴ μᾶς κλαῖτε. Ἔχουμε τὶς ἄκρες μας καὶ τὰ μοναστηράκια μας! Χα!