ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΕΙ ἔχει κόμπλεξ μόνιμο

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΖΗΛΕΥΕΙ ἔχει κόμπλεξ μόνιμο. Βέβαια οἱ Πατέρες μας λένε ὅτι ὁ φθόνος ἀγγίζει καὶ τοὺς τέλειους. Ὡστόσο τὸ πατερικὸ παράδειγμα μᾶς λέει ὅτι ὁ πολεμούμενος ἀπὸ τὰ βέλη τοῦ φθόνου τὸν καταπολεμᾶ μὲ νηστεία, ἀγρυπνία καὶ προσευχὴ καὶ μάλιστα παρακαλάει τὸ Χριστό μας μὲ δυνατὴ φωνὴ "Κύριε, μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ ἀδελφοῦ μου τάδε (τὸ ὄνομα αὐτοῦ ποὺ φθονοῦμε) ἐλέησε καὶ μένα".

Ἔχουμε ὅμως καὶ τὸ παράδειγμα ἐκείνου ποὺ περιέργως "γλυκαίνεται" φθονώντας τὸ διπλανό του ἀλλὰ καὶ μὴ θέλοντας νὰ τὸν δεῖ στὰ μάτια του. Κάθε ἐπιτυχία τοῦ φθονουμένου γεννάει μῖσος καὶ ἀποστροφὴ στὴν καρδιὰ τοῦ φθονοῦντος, ἀκόμη καὶ "κάψιμο" στὸ σῶμα. Γι' αὐτὸ οἱ Πατέρες ἀντιστοιχοῦν στὸ "πῦρ" τοῦ ξε΄ ψαλμοῦ τὸ φθόνο καὶ τοὺς σαρκικοὺς λογισμούς, ἐνῶ στὸ "ὕδωρ" τὴν ἀπελπισία. Εἶναι πάθη συνεργαζόμενα καὶ μάλιστα τὸ φ-θ-όνο ἀπὸ τὸ φόνο, τοὺς χωρίζει μόνο ἕνα θ, ὁ θάνατος. Λίγα ἀκοῦμε;

Λίγα ἀντιμετώπισαν οἱ ἅγιοι;

Ἀντὶ ὁ φθονερὸς νὰ προσπαθήσει νὰ φθάσει τὸν φθονούμενο πλησίον του στὸ πνευματικό του ὕψος, μὴ ἀντέχοντας τὴ διαφορά, θέλει νὰ τὸν κοντύνει μὲ πολλοὺς τρόπους!!! Νὰ γίνει κι αὐτὸς "νάνος"!

Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάει, φίλοι μου, ἀπὸ τὸν ἐπάρατο φθόνο.