Ἐν Χριστῷ αὐτά...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,

ἔχετε διαβάσει τὸ διήγημα "Ὑπὸ τὴν βασιλικὴν δρῦν" τοῦ Παπαδιαμάντη; Ἐκεῖ λοιπόν, ὁ συγγραφέας λέει κάπου ὅτι ἐκστατικὸς εἶδε τὸ δέντρο νὰ γίνεται νύμφη. Θυμήθηκε τότε τὸν δάσκαλο στὸ σχολεῖο ποὺ τοὺς ἔλεγε στὰ Θρησκευτικὰ στὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ, ὅτι πρὶν νὰ δεῖ αὐτὸς καθαρά, ἔβλεπε τοὺς ἀνθρώπους σὰν δέντρα (Μαρκ. 8,24), ἐνῶ μετὰ τοὺς ἔβλεπε σὰν ἀνθρώπους. Αὐτὴ εἶναι πλέον ἡ (ἄνωθεν!) σοφία τοῦ τυφλοῦ: πέρασε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους-ἀντικείμενα, στοὺς ἀνθρώπους-πρόσωπα! Ἀπὸ τὸν τυφλὸ ἐγωισμὸ ποὺ σὲ κάνει νὰ βλέπεις σὰν res-πρᾶγμα τὸν Πλησίον σου, στὴν ἀνοιχτομάτα ἀγάπη, ποὺ βάζει ὅλους μέσα στὴν καρδιά σου. Ἐν Χριστῷ αὐτά...